بررسی بهترین غذای ماهی تیلاپیا! تغذیه آبزیان با ورمی کمپوست

این مقاله به شما کمک می کند تا با کاربردهای مختلف کود ورمی کمپوست در پرورش ماهی تیلاپیا آشنا شده و تصمیمی آگاهانه در مورد شناسایی و انتخاب کود زیستی مناسب برای آبزی خود بگیرید تا باعث افزایش عملکرد و کاهش هزینه تولید و سود حداکثری پرورش شود؛ با ما تا پایان این مقاله همراه باشید.

کود های آلی همچون ورمی کمپوست، به عنوان یک منبع جایگزین ارزان، ایمن و پایدار برای غذای ماهی تیلاپیا (Tilapia) و پرورش آبزیان که یکی از رایج ترین شیوه های تولید ماهی است، شناخته می شود و جدا از تامین مواد مغذی برای فیتوپلانکتون ها، به طور مستقیم به زئوپلانکتون ها و ماهی ها غذا می رسانند و کیفیت آب و رسوب حوضچه ها را بهبود می بخشند.

کود ورمی کمپوست به دلیل دارا بودن کیفیت غذایی برتر (تا پنج برابر) و همچنین اسید هیومیک که دارای خواص آنتی بیوتیکی است، سلامت روده ماهی، مدیریت استرس و سیستم ایمنی را تقویت کرده و به عنوان کود بالقوه حوضچه شناخته می شود اما با این وجود، استفاده از کود ورمی کمپوست در پرورش ماهی تیلاپیا و آبزیان هنوز یک روش معمول نیست. 

ماهی تیلاپیا چیست؟

تیلاپیا نام رایج تقریباً صد گونه ماهی است که عمدتاً از ماهی های آب شیرین هستند و بیشتر در نهرهای کم عمق، برکه ها، رودخانه ها و دریاچه ها زندگی می کنند و در آب های شور به ندرت یافت می شوند. تیلاپیا چهارمین ماهی پرمصرف در ایالات متحده از سال 2002 و همچنین یک غذای سنتی محبوب در فیلیپین محسوب می شود. محبوبیت ماهی تیلاپیا به دلیل قیمت پایین، تهیه آسان و طعم ملایم آن به وجود آمد. 

بهترین غذای ماهی تیلاپیا : ورمی کمپوست

ماهی های گیاهخوار مانند کپور از جلبک ها و زیست توده باکتری ها تغذیه می کنند، گوشتخواران (مانند گربه ماهی) زئوپلانکتون ها و حشرات را مصرف می کنند، در حالی که ماهی های همه چیز خوار مانند تیلاپیا از همه چیز تغذیه می کنند.

بنابراین، هنگامی که یک استخر با کود ورمی کمپوست کوددهی می شود، بخشی توسط فیتوپلانکتون ها جذب یا ذخیره، سهم دیگر مستقیماً توسط زئوپلانکتون ها و ماهی ها مصرف و بخش دیگر به کف استخر رفته و با مواد آلی ترکیب می شود تا توسعه جامعه میکروبی را ارتقا دهد، که جدا از تغذیه توسط ماهی، نقش مهمی در حوضچه های تجزیه غذای نخورده ماهی و ضایعات سمی دارند.

همچنین بخش دیگری از کود دامی وجود دارد که توسط رسوبات حوضچه جذب می شود که به موجب آن کیفیت خاک کف و خواص نگهداری آب آن را بهبود می بخشد و در صورت کاهش مواد مغذی در استخر، این کودها به آرامی به بدنه آبی رها می شوند تا پلانکتون ها را تقویت کنند.

استخرهای ماهی در مقیاس بزرگ به دلیل ذخیره سازی و توزیع آسان و همچنین محتویات غذایی ثابت و بالا، به استفاده از کودهای غیر آلی تمایل دارند. با این حال، استفاده از آنها به دلیل کمیاب بودن، هزینه بالای تهیه آنها، و خطرات ناشی از آسیب رساندن به حاصلخیزی خاک، باعث تخریب محیط زیست از طریق آلودگی به آب های دریافتی، تولید CO2 و کاهش سوخت های فسیلی محدود شده است.

برخلاف کودهای شیمیایی، کودهای آلی همچون ورمی کمپوست، ارزان، در دسترس و حاوی مواد آلی هستند، می توانند مستقیماً توسط ماهی ها مانند تیلاپیلا مصرف شوند و ساختار خاک و حفظ آب را بهبود بخشند؛ بنابراین، نیاز به استفاده از کودهای آلی پایدار از نظر اقتصادی و زیست محیطی مانند ورمی کمپوست که حاوی محصولاتی همچون بیوماس کرم خاکی و ورمی پسماند، ورمی کمپوست (ضایعات جامد) و ورمی مایع (ضایعات مایع) است، وجود دارد که هیچ گونه نگرانی ایمنی زیستی ندارد. بیوتکنولوژی ورمی کمپوست از طبیعت حریص، چند خوار، سریع رشد و تولید مثل کرم‌های خاکی برای مصرف مقادیر زیادی از زباله‌های آلی و دفع فضولات ورمی بهره می‌برد.

زیست توده کرم خاکی یا مستقیماً به موجودات آبزی تغذیه یا به عنوان منبع پروتئین در فرموله کردن جیره غذایی ماهی استفاده می شود. با این وجود، استفاده از زیست توده کرم‌های خاکی در تولید خوراک ماهی با چالش‌های فرآوری (دست‌کاری، برداشت، و تخلیه محتوای روده) و وجود عوامل ضد تغذیه‌ای (مایع کولوم و کیتین)، که جذب و هضم توسط آبزیان را مهار می‌کنند، محدود می‌شود.  ورمی ضایعات نیز که در فرمولاسیون خوراک ماهی استفاده شده است در مقایسه با کمپوست و کودهای شیمیایی هنوز به دلیل کارایی و بازار توسعه نیافته آن محدود است.

تغذیه ماهی تیلاپیا و دیگر آبزیان با ورمی تکنولوژی

برای سال‌ها، کرم‌های خاکی به‌عنوان عوامل بیوتکنولوژی ورمی کمپوست برای حفظ حاصلخیزی خاک، احیای زمین‌های بایر و تصفیه زباله‌های آلی مورد استفاده قرار گرفته‌اند. بیوتکنولوژی ورمی کمپوست از طبیعت حریص، رشد سریع و تولید مثل کرم های خاکی برای تبدیل زباله های آلی به ترکیبات بسیار مغذی بهره می برد؛  در این بیوتکنولوژی، کرم‌های خاکی برای مصرف مقادیر زیادی از مواد آلی ساخته می‌شوند که قبل از اینکه به عنوان فضولاتی به نام ورمی‌کمپوست یا ورمی‌کست رسوب کنند، تحت یک فرآیند بیوشیمیایی در روده کرم قرار می‌گیرند.

این فرآیند پیچیده بیولوژیکی و اکولوژیکی ورمی کمپوست با حضور میکروارگانیسم‌ها، مخاط و آنزیم‌ها در روده کرم‌های خاکی تقویت می‌شود تا یک کمپوست پایدار و ایمن تولید کند که می‌تواند مواد مغذی بیشتری را برای مدت زمان طولانی‌تری بدون تأثیر بر روی آن در خود نگه دارد. بر خلاف کمپوست که در آن مواد مغذی مانند نیتروژن دناتوره می شوند و میکروب ها به دلیل دمای بالا می میرند، ورمی کمپوست حاوی یک جامعه میکروبی غنی است (که حتی پس از خشک شدن ورمی کمپوست بدون تغییر باقی می ماند) که غذای مستقیم برای زئوپلانکتون ها و ماهی ها نیز به حساب می آید و در کاهش باکتری های بیماری زا موثر است.

از سوی دیگر، وجود مایع کولوم تولید شده توسط کرم‌های خاکی (هر زمان که آنها تحریک می‌شوند) ورمی‌کمپوست را عاری از عوامل بیماری‌زا کرده و به محافظت از ماهی در برابر بیماری‌ها کمک زیادی می‌کند. ورمی کمپوست نیز مواد آلی پایدار و بالغ غنی از اسیدهای هیومیک را ارائه می دهد که باعث کاهش اثرات مضر مرتبط با گازهای سمی تولید شده توسط کود آلی هضم نشده یا نیمه هضم شده برای ماهی می شود.

پرورش ماهی تیلاپیا و دیگر آبزیان با ورمی کمپوست

 فیتوپلانکتون ها، زئوپلانکتون ها، بنتوس ها، میکروب ها و ریزه ها غذاهای طبیعی موجودات آبزی هستند. این پلانکتون‌ها حلقه کلیدی زنجیره غذایی اکوسیستم‌های آبی می باشند و هر گونه غذای مصنوعی در استخرهای ماهی تنها برای تکمیل کمبود خوراک طبیعی از نظر کمی و کیفی مورد نیاز است. درست مانند بسیاری از منابع تغذیه ماهی مصنوعی معمولی، پلانکتون ها دارای محتوای پروتئینی بین 40 تا 60 درصد هستند که برای پرورش ماهی بهینه است بنابراین، ارتقای تولید پلانکتون‌ها به مقادیر کافی می‌تواند به توسعه کلی ماهیان در استخرها کمک کند و این به معنای کمتر یا عدم وجود خوراک مصنوعی است.

علاوه بر این، ورمی کمپوست به طور مستقیم به زئوپلانکتون ها و ماهی هایی چون تیلاپیا غذا می دهد. اگرچه ورمی کمپوست به تنهایی ممکن است حاوی ارزش پروتئین پایینی برای تغذیه مستقیم ماهی باشد، میکروب هایی که به کودهای آلی چسبیده اند، تغذیه خود را تا محتوای مناسب برای اکثر موجودات آبزی بهبود می بخشند.  نکته حائز اهمیت آن است که ورمی کمپوست عملکرد بقا و رشد موجودات آبزی مانند تیلاپیا را بدون به خطر انداختن کیفیت آب بهبود بخشیده و خواص فیزیکوشیمیایی آب حوضچه را تغییر نمی دهد و همچنین باعث بهبود عملکرد رشد پلانکتون ها و ماهی ها می شود.

از سوی دیگر گزارشات افزایش قابل توجه هماهنگی اکسیژن محلول در استخرهای ماهی بارور شده با ورمی کمپوست را در مقایسه با آنهایی که با سایر کودهای آلی لقاح داده شده بودند، نشان داد؛ در نتیجه همه اینها، با بهبود زیست توده پلانکتون، کیفیت آب، کود ورمی کمپوست متعاقباً عملکرد قابل توجهی در رشد ماهی ایجاد می کند.

استخرهای تولید شده با کود ورمی کمپوست نیز ظرفیت نگهداری آب را نسبت به استخرهای بارور شده غیرآلی در پرورش ماهی تک کشت افزایش داده است و در مقایسه با سیستم‌های کشت کود شیمیایی، تقریباً توانایی دو برابر میزان حفظ رطوبت خاک را دارند.

بهترین غذای ماهی تیلاپیا چیست؟

ماهی تیلاپیا از طیف وسیعی از مواد غذایی تغذیه می کند که باعث می شود ماهی بسیار مطلوبی برای رشد باشد اما با این حال انتخاب خوراک مناسب برای مرحله رشد ماهی تیلاپیا بسیار مهم است و به عوامل مختلفی مانند مرحله رشد، اندازه ماهی و سیستم تولید مورد استفاده بستگی دارد. به طور کلی، خوراک ماهی تیلاپیا تجاری با کیفیت بالا که حاوی ترکیب متعادلی از پروتئین، کربوهیدرات، چربی، ویتامین و مواد معدنی است برای رشد و سلامت مطلوب توصیه می شود.

به طور معمول حاوی پروتئین از منابع مختلف مانند پودر ماهی، کنجاله سویا و کنجاله گلوتن ذرت است. برای رشد مطلوب، میزان پروتئین خوراک باید حدود 28-32 درصد باشد. همچنین خوراک باید حاوی کربوهیدرات هایی به شکل غلات مانند گندم، ذرت و برنج باشد. چربی ها به شکل روغن های گیاهی نیز برای رشد و سلامت مناسب ضروری هستند.

تیلاپیا را همچنین می توان با استفاده از غذای طبیعی موجود در حوضچه ها که با افزودن کودها افزایش می یابند با موفقیت پرورش داد. کودهای آلی همچون ورمی کمپوست موادی را معرفی می کنند و باعث رشد پلانکتون ها و جلبک ها می شوند که می توان آنها را توسط ماهی تیلاپیا مصرف و تغذیه رشد آنها را تامین نمود. از سوی دیگر کشاورزان روستایی که از کودهای ارگانیک استفاده می کنند می توانند ماهیان تیلاپیا را در مدت 6 ماه به اندازه قابل فروش پرورش دهند.

تعداد زیادی خوراک تیلاپیا تجاری در بازار موجود است و کیفیت و قیمت آن می تواند به میزان قابل توجهی متفاوت باشد. مهم است که یک خوراک با کیفیت بالا انتخاب کنید که نیازهای غذایی ماهی شما را برآورده کند و برای عملیات شما مقرون به صرفه باشد؛ برای این کار می توانید با ما برای خرید کود ورمی کمپوست تماس گرفته و از راهنمایی های ما استفاده کنید.

علاوه بر خوراک های تجاری، برخی از کشاورزان ماهی تیلاپیا از خوراک های جایگزین مانند علف اردک، جلبک یا سایر مواد گیاهی نیز استفاده می کنند. این خوراک‌های جایگزین می‌توانند روشی مقرون‌به‌صرفه برای تکمیل خوراک‌های تجاری و کاهش هزینه کلی خوراک باشند، اما مهم است که اطمینان حاصل شود که مواد مغذی لازم برای رشد و سلامت ماهی را فراهم می‌کنند.

تاثیر تغذیه از کرم ورمی کمپوست بر رشد ماهی تیلاپیا و آبزیان

ماهی های تغذیه شده با کرم خاکی دارای محتوای پروتئین و کربوهیدرات بیشتر و چربی کمتر تسبت به سایر ماهی ها هستند. طبق مطالعات ماهی‌های تغذیه شده با کرم خاکی در مقایسه با ماهی‌های دارای رژیم غذایی تحت کنترل، تأثیر تغذیه‌ای خوبی دارند و خوراک برتر برای ماهیان به حساب می آیند.

نتیجه گیری

ورمی کمپوست به دلیل مواد مغذی بالا، مواد آلی، زیست توده میکروبی، اسید هیومیک و کاتیون‌های مناسب برای تامین مواد مغذی فیتوپلانکتون‌ها، تامین غذای مستقیم برای زئوپلانکتون‌ها و ماهی‌هایی مانند تیلاپیا است. همچنین باعث بهبود ایمنی، مقاومت در برابر بیماری‌ها و خواص فیزیوشیمیایی آب و برکه می شود.

این کود ارزشمند به عنوان یک بیوتکنیک طبیعی و ارزان برای تصفیه و تبدیل زیستی پسماندهای آلی به کودهای زیستی ایمن و پایدار با پتانسیل ارتقای تغذیه ماهی تیلاپیا و دیگر آبزیان شناخته شده است. ادغام ورمی کمپوست در فعالیت‌های کشاورزی ارگانیک با ماهی نه تنها می‌تواند باعث بهبود رشد از طریق غذای ماهی تیلاپیا شود، بلکه مدیریت آب و منابع را نیز بهبود می‌بخشد، بنابراین پرورش ماهی تیلاپیا و آبزیان پایدار را ارتقا داده و باعث بهبود امنیت غذایی و تعادل اکولوژیکی می گردد.